عارف و تناقضات آشکار
حضور عارف در عرصه انتخابات اگر چه به‌دلیل تبلیغات و فضاسازی‌های هم‌مسلکان اصلاحطلب وی، چندان دور از ذهن نبود اما بعضی سخنان و مواضع وی، موجبات دلسردی رأی‌دهندگان را فراهم آورد.
سخنان عارف در سال1391
محمدرضا عارف در روز چهارشنبه 2 اسفند 1391 طی دیار با تنی چند از دانشجویان دانشگاهای تهران،علامه و صنعتی شریف بسخنانی را بر زبان راند که جای تحلیل و بررسی فراوان دارد.
در این بین می‌توان به برخی نکات در سخنان او پرداخت که در ذهن رأی‌دهندگان، ایجاد سوالات بسیار می‌کند.
نگاه ابزاری اصلاحات به دانشجو و دانشگاه
عارف آن‌روز به فعالیت‌های دانشجویی در دانشگاه‌ها اشاره کرد و با اظهار تاسف از آنچه نادیده گرفتن پتانسیل دانشجویان خواند، اعلام کرد: «بارها این مطلب را مطرح کردم که امنیتی کردن فضای دانشگاه‌ها قطعا به ضرر نظام است و نتیجه‌اش این می‌شود که عده ای فارغ التحصیل بی‌انگیزه و کسانی که تحلیل روشنی از شرایط و اوضاع نمی‌توانند داشته باشند از دانشگاه فارغ التحیصل می‌شوند.»
کافیست به فعالیت اصلاح‌طلبان(رفقای دیروز و حامیان امروز عارف) در دانشگاه نگاهی کنیم تا به پشت‌صحنه سخنان وی دسترسی بیابیم.
در دوره اصلاحات، سیاسی کردن دانشگاه‌ها و ایجاد فتنه در آنها با رویکردهای مختلفی ادامه داشت. قائله 18تیر اوج این اتفاقات بود. این یک واقعیت است که بسیاری از اعضای دولت اصلاحات، نه تنها تلاشی برای خاموش کردن زبانه‌های آتش فتنه نمی‌کردند، بلکه با اقدامات خود به حمایت مادی و معنوی از آشوبگران نیز می‌پرداختند.
به عنوان مثال
می‌توان به «سیدمصطفی تاج‌زاده» که
در دولت وقت به‌عنوان معاون وزیر کشور فعالیت می‌کرد اشاره کرد. او یکی از سران هدایت‌گر
اغتشاشگران بود و با پیگیری دقیق و لحظه به لحظه حوادث، به عنوان رابط اصلی دولت
با این افراد نقش ایفا می‌کرد؛ تا جایی که حتی گفته می‌شود به سفارش وی، آشپزخانه
وزارت کشور در میدان فاطمی موظف به تهیه غذای گرم برای اغتشاشگران بود!
همین موضوع سبب
شد تا پس از حضور انقلابی مردم در صحنه و جمع شدن بساط فتنه ۱۸ تیر، این افراد با
توجه به نفوذ خود در دولت بتوانند ردپای خود در آشوب‌ها را پاک کنند و در مقابل،
تقصیر‌ها را به گردن جمعی از دلسوزان انقلاب و حامیان نظام جمهوری اسلامی ایران
بیندازند؛ مساله‌ای که در فتنه ۸۸ وجود نداشت و بر سر کار بودن یک دولت انقلابی و اسلامی سبب شد تا جنایات
سران فتنه به وضوح و با سند آشکار شود و این افراد راهی به جز پناه بردن به دامان
ضدانقلاب خارجی نداشته باشند.
البته عارف با دور زدن این واقعیت‌ها ضمن بیان سخنانی جالب گفته است: «مهمترین مساله‌ای که به دانشجویان یادآوری می‌کنم این است که جنبش دانشجویی باید در داخل دانشگاه و با تفکر خود دانشجویان، فعالیت کندو نباید از بیرون خط بگیرد. آفتی که متاسفانه با آن رو به رو هستیم این است که جریانات بیرون دانشگاه تلاش می‌کنند به مجموعه‌های دانشجویی خط بدهند و نتیجه‌اش این شد که در دهه چهارم به جای اینکه یک جریان قوی دانشجویی داشته باشیم که نسبت به همه امور حساسیت داشته باشد بی‌انگیزگی را در بدنه دانشجویی شاهد هستیم که بسیار خطرناک است.»
ظاهراً عارف توقع دارد، دانشگاه‌ها مانند دوره اصلاحات به محل جولان گروهک‌های معاند نظام و ایجاد آشوب و فتنه تبدیل شود یا شاید هم او از انکه فتنه‌گری‌های سال88 در دانشگاه‌ها بی‌اثر ماند، از دست دانشجویان دلخور است که اینگونه سخن می‌گوید.
دانشجو باید پرخاشگر باشد!
وی د رهمان روز نظر جالب‌تری هم بیان کرد! عارف با تاکید بر اینکه دانشجو باید پرسشگر و بعضا پرخاشگر!!! باشد.
شاید اگر چنین سخنی از دهان هر فرد دیگری بیرون می‌آمد که با جریان اصلاحات سرناسازگاری دارد، روزنامه‌ها و سایت‌های اصلاحطلب چنان بلایی بر سرش می‌آوردند که د رتاریخ مطبوعات عالم ثبت شود.
وی همچنین در سخنانش کوشید تا به فضاسازی مورد نظر خود ادامه دهد. عارف در ادامه گفت:«درحال حاضردانشجو جرات بیان یک کلمه حرف را ندارد چون فردا کمیته انضباطی با او برخوردخشن می‌کند. جلوی این فضا باید گرفته شود. ادامه این فضا قطعا به نفع نظام نیست.»
یعنی در دانشگاه ما، دانشجو حتی یک کلمه حرف نمی‌تواند بزند؟ یعنی دانشجویانی که به دیدار وی رفته بودند، روزه سکوت اختیار کرده بودند؟ به‌نظر می‌آید مجموعه‌ای از حرف‌ها و شعارهای تهییج‌کننده در کنار سخنرانی‌های جنجالی به‌همراه تیترهای پرهیجان ژورنالیستی در راه است تا نظرات اصلاح‌طلبان با همان سبک و سیاق آشنا از زبان محمدرضا عارف د رایام انتخابات به‌گوش عموم مردم برسد.
وقتی عارف احساس خطر می‌کند
عارف در بخشی از سخنان آن روز خود گفت: «در شرایط فعلی احساس خطر کردم. احساس کردم شرایط کشور در بخش های مختلف با چالش‌هایی رو به رو است. فکر می‌کنم برگشت به قانون و ساختارهای قانونی راه حل مشکلاتمان است.»
جالب است که ایشان اولاً دانشجویان را به‌پرخاش‌جویی فرامی‌خواند؛ ثانیاً در صف حامیان اغتشاشات تیر78 و خرداد88 قرار می‌گیرد و ثالثاً دم از قانون‌گرایی می‌زند! با وجود این مباحث، حمایت وی از بی‌قانونی‌ها و ففتنه‌گری‌های سال88، چندان دور از ذهن نیست چون نظرات وی درباره سران فتنه هم قابل توجه است.
سیاست خارجی با کدام مدل؟
عارف بیانات دیگری با موضوع سیاست خارجی را طی روز دوم اسفند91 بر زبان راند. وی گفت: «رییس جمهور باید کسی باشد که بتواند در چارچوب سیاست‌های کلی کشور تعامل مثبت و سازنده‌ای را با دنیا داشته باشد و کشورهای مختلف با انتخاب شدن او پیام صلح و دوستی و تفاهم احساس کنند. اتفاقی که به نوعی در سال ۷۶ رخ داد. در سال ۷۶ برخی از سفیران کشورهای اروپایی از کشور رفته بودند ولی با آمدن آقای خاتمی بدون اینکه دولت کاری جدی انجام دهد، بخشی از مسایل حل شد و آنان به تدریج به محل ماموریت خود بازگشتند.»
به‌راستی وقتی مدل سیاست خارجی مدنظر عارف، مدل سیاست خارجی خاتمی باشد، در صورت جلوس وی بر کرسی ریاست جمهوری، چه بر سر یکی از مهمترین و گرانبهاترین ثروت‌ها و میراث ملی ما یعنی انرژی صلح‌آمیز هسته‌ای می‌آید؟ آیا باید باز هم روند خفت‌بار دوران اصلاحات را در موضوع ارتباط یا ممالک دیگر دنیا در پیش بگیریم وبه ارتباطات یک‌سویه با غرب، خصوصاً با کشورهای اروپایی، به‌خود ببالیم؟
کاندیدایی که خوشبین به حضور مردم در انتخابات نیست
همان روز عارف د رادامه سخنانش گفت: «امنیتی و اطلاعاتی شدن فضای کشور متاسفانه تا حدودی واقعیت جامعه امروز است، اگر این فضا ادامه پیدا کند خوشبین به حضور جدی مردم در انتخابات نیستم. امیدوارم دست اندرکاران بخش های مختلف ساز و کار لازم را برای مشارکت حداکثری مردم فراهم سازند.»
به‌راستی امروز فضای کشور برای چه کسانی امنیتی است؟ آیا جز فتنه‌گران و خائنان با فضای امنیتی مواجه و دست‌شان قطع شده است؟ آیا جناب عارف د رهمین فضای امنیتی وارد رقابت نشده‌اند؟
عارف و انتخابات آزاد
عارف همچنین درباره انتخابات آزاد نیز گفت: «متاسفانه برخی افراد و رسانه‌ها بعد از سخنان رهبری در ارتباط با انتخابات آزاد به نیت خوانی از سخنان ایشان پرداختند و برخی چهره‌ها و شخصیت‌های سیاسی را مورد هجمه خود قرار دادند و به گونه ای وانمود کردند که مخاطب سخنان رهبری این عده از افراد هستند در حالیکه اخیرا رهبری انقلاب اینگونه برخوردها را مورد نکوهش قرار دادند.»
جالب است که عارف به‌صورت ضمنی طرح ادعاهای پیشین در مورد لزوم برگزاری «انتخابات آزاد» را تکرار کرده و از س.ی دیگر می‌کوشد تا سخنان صریح رهبر معظم انقلاب را به‌سود خود و جریان متبوعش مصادره کند.
او در ادامه با بیان سخنانی که بیشتر شبلیه مغلطه هستند گفته است: « انتخابات آزاد تعریف روشنی دارد یعنی انتخاب بر اساس قانون. همه دست اندرکاران انتخابات شرعا و قانونا موظف هستند از رای مردم که امانتی است نزد آنها محافظت کنند. رای مردم امانت است. خیانت در امانت هم تکلیفش در اسلام مشخص است. ممکن است جایی خطایی رخ دهد، باید خطا را بپذیریم. نمی توانیم بدبین باشیم. نظام از خود ماست، می خواهیم داخل نظام کار کنیم. ضعف اجرایی را هم باید خودمان برطرف کنیم و باید هم از خودمان شروع کنیم.باید انتخابات را که یک اصل مترقی در حکومت مردم سالاری است بپذیریم و اشکالات اجرایی آن را هم مسئولین ذیربط حل کنند.»
سیاست یکی به میخ و یکی به نعل از سوی عارف براساس روش‌های خاص اصلاح‌طلبان در حالی دنبال می‌شود که وی در اسفند 91 از یک سو کوشش می‌کرد تا سخنی بر زبان نیاورد که اغراض جریان متبوع وی را عملاً بیان کند و احراز صلاحیتش با مشکل مواجه شود و از سوی دیگر تلاش داشت تا رفقای اصلاح‌طلبش را تا حدودی راضی نگه‌داشته و به رای دادن به خود ترغیب کند.
القای ضمنی شائبه تقلب
معاون اول دولت اصلاحات معتقد است که ممکن است ایرادات سال 88 امسال هم وجود داشته باشد! دقیقاً چهار سال قبل از این سخنان، هم‌پیمانان وی در حال تبلیغ برای القای دروغ تقلب بودند و ندای تقلب تقلب آنها، ماه‌ها قبل از برگزاری انتخابات، گوش عالمی را پر کرده بود.
عارف زی آن جلسه گفت: «فضای کشور هنوز فضای شادابی برای انتخابات نیست، البته ممکن است اتفاقاتی در انتخابات بیافتد ولی راهکارش را راهکار انتخابات سال ۸۸ نمیدانم. هم دستگاه‌های مسئول و هم سیاسیون می توانستند بهتر عمل کنند. برخوردهای تند و چالشی و ساختار شکن به هیچ وجه به صلاح کشور نیست باید با رفاقت و تحمل رفتار کرد.»
امید است که وی به ادعاهای خود پای‌بند بوده و شیوه ساختارشکنی را درپیش نگیرد. اگر چه او تاکنون فتنه88 را محکوم نکرده است اما در جایی بیان کرده که سران فتنه، آمریکا و انگلیس بودند نه کروبی و موسوی.
نکته مثبت این اظهار نظر وی این است که تلویحاً بروز فتنه را قبول دارد اما بعید است که مخالف رفع حصر موسوی و کروبی باشد و این خود نشان می‌دهد که نقش آنها را در بروز حوادث آن سال، کتمان می‌کند.
عارف و هم‌مسلک‌هایش باید بدانند که مردم ایران اسلامی، همان مردمی هستند که 9دی را آفریدند و مومنانه بر بر حفظ دستاوردهای هسته‌ای خویش اصرار ورزیدند. امید است که این امر خطیر از نظر آنها دور نماند تا بار دیگر شاهد اتفاقات ناگوار نباشیم و حماسه حضور ملی، با بی‌مسوولیتی برخی قانون‌شکنان مخدوش نشود.
منابع:
