تذکر امام خامنه ای در مورد بچه های انقلاب

روحانی در 18تیر چه خواند؟

حسن روحانی: اهانت به ولایت،اهانت به قانون اساسی است

23تیر1378 شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی، مردم و دانشجویان را برای برگزاری تجمع در اعتراض به آشوب چند روز اخیر تهران فراخواند. صبح روز23تیر، در حالی‌که علاوه بر دانشگاه، خیابان‌های اطراف آن هم مملو از جمعیت است، مراسم آغاز می‌شود. مجری مراسم سیدنظام‌الدین موسوی و سخنران علیرضا زاکانی است. در پایان مراسم حسن روحانی به‌عنوان دبیر شورای عالی امنیت ملی سخنرانی می‌کند که بخش‌هایی از آن را می‌خوانیم:

«و مکروا مکراً و مکرنا مکراً و هم لایشعرون، فانظر کیف کان عاقبه مکرهم انا دمرناهم و قومهم اجمعین» مردم قهرمان، بزرگوار و شریف تهران در چند روز گذشته، مواجه با سه حادثه تلخ بوده‌اند.

نماینده رسمی اصلاحات در عرصه کاندیداتوری

عارف و تناقضات آشکار

حضور عارف در عرصه انتخابات اگر چه به‌دلیل تبلیغات و فضاسازی‌های هم‌مسلکان اصلاحطلب وی، چندان دور از ذهن نبود اما بعضی سخنان و مواضع وی، موجبات دلسردی رأی‌دهندگان را فراهم آورد.

سخنان عارف در سال1391

محمدرضا عارف در روز چهارشنبه 2 اسفند 1391 طی دیار با تنی چند از دانشجویان دانشگاهای تهران،علامه و صنعتی شریف بسخنانی را بر زبان راند که جای تحلیل و بررسی فراوان دارد.

در این بین می‌توان به برخی نکات در سخنان او پرداخت که در ذهن رأی‌دهندگان، ایجاد سوالات بسیار می‌کند.

نگاه ابزاری اصلاحات به دانشجو و دانشگاه

عارف آن‌روز به فعالیت‌های دانشجویی در دانشگاه‌ها اشاره کرد و با اظهار تاسف از آنچه نادیده گرفتن پتانسیل دانشجویان خواند، اعلام کرد: «بارها این مطلب را مطرح کردم که امنیتی کردن فضای دانشگاه‌ها قطعا به ضرر نظام است و نتیجه‌اش این می‌شود که عده ای فارغ التحصیل بی‌انگیزه و کسانی که تحلیل روشنی از شرایط و اوضاع نمی‌توانند داشته باشند از دانشگاه فارغ التحیصل می‌شوند.»

کافیست به فعالیت اصلاح‌طلبان(رفقای دیروز و حامیان امروز عارف) در دانشگاه نگاهی کنیم تا به پشت‌صحنه سخنان وی دسترسی بیابیم.

در دوره اصلاحات، سیاسی کردن دانشگاه‌ها و ایجاد فتنه در آنها با رویکردهای مختلفی ادامه داشت. قائله 18تیر اوج این اتفاقات بود. این یک واقعیت است که بسیاری از اعضای دولت اصلاحات، نه تنها تلاشی برای خاموش کردن زبانه‌های آتش فتنه نمی‌کردند، بلکه با اقدامات خود به حمایت مادی و معنوی از آشوبگران نیز می‌پرداختند.

به عنوان مثال می‌توان به  «سیدمصطفی تاج‌زاده» که در دولت وقت به‌عنوان معاون وزیر کشور فعالیت می‌کرد اشاره کرد. او یکی از سران هدایت‌گر اغتشاشگران بود و با پیگیری دقیق و لحظه به لحظه حوادث، به عنوان رابط اصلی دولت با این افراد نقش ایفا می‌کرد؛ تا جایی که حتی گفته می‌شود به سفارش وی، آشپزخانه وزارت کشور در میدان فاطمی موظف به تهیه غذای گرم برای اغتشاشگران بود!

همین موضوع سبب شد تا پس از حضور انقلابی مردم در صحنه و جمع شدن بساط فتنه ۱۸ تیر، این افراد با توجه به نفوذ خود در دولت بتوانند ردپای خود در آشوب‌ها را پاک کنند و در مقابل، تقصیر‌ها را به گردن جمعی از دلسوزان انقلاب و حامیان نظام جمهوری اسلامی ایران بیندازند؛ مساله‌ای که در فتنه ۸۸ وجود نداشت و بر سر کار بودن یک دولت انقلابی و اسلامی سبب شد تا جنایات سران فتنه به وضوح و با سند آشکار شود و این افراد راهی به جز پناه بردن به دامان ضدانقلاب خارجی نداشته باشند.

البته عارف با دور زدن این واقعیت‌ها ضمن بیان سخنانی جالب گفته است: «مهمترین مساله‌ای که به دانشجویان یادآوری می‌کنم این است که جنبش دانشجویی باید در داخل دانشگاه و با تفکر خود دانشجویان، فعالیت کندو نباید از بیرون خط بگیرد. آفتی که متاسفانه با آن رو به رو هستیم این است که جریانات بیرون دانشگاه تلاش می‌کنند به مجموعه‌های دانشجویی خط بدهند و نتیجه‌اش این شد که در دهه چهارم به جای اینکه یک جریان قوی دانشجویی داشته باشیم که نسبت به همه امور حساسیت داشته باشد بی‌انگیزگی را در بدنه دانشجویی شاهد هستیم که بسیار خطرناک است.»

ظاهراً عارف توقع دارد، دانشگاه‌ها مانند دوره اصلاحات به محل جولان گروهک‌های معاند نظام و ایجاد آشوب و فتنه تبدیل شود یا شاید هم او از انکه فتنه‌گری‌های سال88 در دانشگاه‌ها بی‌اثر ماند، از دست دانشجویان دلخور است که اینگونه سخن می‌گوید.

دانشجو باید پرخاشگر باشد!

وی د رهمان روز نظر جالب‌تری هم بیان کرد! عارف با تاکید بر اینکه دانشجو باید پرسشگر و بعضا پرخاشگر!!! باشد.

شاید اگر چنین سخنی از دهان هر فرد دیگری بیرون می‌آمد که با جریان اصلاحات سرناسازگاری دارد، روزنامه‌ها و سایت‌های اصلاح‌طلب چنان بلایی بر سرش می‌آوردند که د رتاریخ مطبوعات عالم ثبت شود.

وی همچنین در سخنانش کوشید تا به فضاسازی مورد نظر خود ادامه دهد. عارف در ادامه گفت:«درحال حاضردانشجو جرات بیان یک کلمه حرف را ندارد چون فردا کمیته انضباطی با او برخوردخشن می‌کند. جلوی این فضا باید گرفته شود. ادامه این فضا قطعا به نفع نظام نیست.»

یعنی در دانشگاه ما، دانشجو حتی یک کلمه حرف نمی‌تواند بزند؟ یعنی دانشجویانی که به دیدار وی رفته بودند، روزه سکوت اختیار کرده بودند؟ به‌نظر می‌آید مجموعه‌ای از حرف‌ها و شعارهای تهییج‌کننده در کنار سخنرانی‌های جنجالی به‌همراه تیترهای پرهیجان ژورنالیستی در راه است تا نظرات اصلاح‌طلبان با همان سبک و سیاق آشنا از زبان محمدرضا عارف د رایام انتخابات به‌گوش عموم مردم برسد.

وقتی عارف احساس خطر می‌کند

عارف در بخشی از سخنان آن روز خود گفت: «در شرایط فعلی احساس خطر کردم. احساس کردم شرایط کشور در بخش های مختلف با چالش‌هایی رو به رو است. فکر می‌کنم برگشت به قانون و ساختارهای قانونی راه حل مشکلاتمان است.»

جالب است که ایشان اولاً دانشجویان را به‌پرخاش‌جویی فرامی‌خواند؛ ثانیاً در صف حامیان اغتشاشات تیر78 و خرداد88 قرار می‌گیرد و ثالثاً دم از قانون‌گرایی می‌زند! با وجود این مباحث، حمایت وی از بی‌قانونی‌ها و ففتنه‌گری‌های سال88، چندان دور از ذهن نیست چون نظرات وی درباره سران فتنه هم قابل توجه است.

سیاست خارجی با کدام مدل؟

عارف بیانات دیگری با موضوع سیاست خارجی را طی روز دوم اسفند91 بر زبان راند. وی گفت: «رییس جمهور باید کسی باشد که بتواند در چارچوب سیاست‌های کلی کشور تعامل مثبت و سازنده‌ای را با دنیا داشته باشد و کشورهای مختلف با انتخاب شدن او پیام صلح و دوستی و تفاهم احساس کنند. اتفاقی که به نوعی در سال ۷۶ رخ داد. در سال ۷۶ برخی از سفیران کشورهای اروپایی از کشور رفته بودند ولی با آمدن آقای خاتمی بدون اینکه دولت کاری جدی انجام دهد، بخشی از مسایل حل شد و آنان به تدریج به محل ماموریت خود بازگشتند.»

به‌راستی وقتی مدل سیاست خارجی مدنظر عارف، مدل سیاست خارجی خاتمی باشد، در صورت جلوس وی بر کرسی ریاست جمهوری، چه بر سر یکی از مهمترین و گرانبهاترین ثروت‌ها و میراث ملی ما یعنی انرژی صلح‌آمیز هسته‌ای می‌آید؟ آیا باید باز هم روند خفت‌بار دوران اصلاحات را در موضوع ارتباط یا ممالک دیگر دنیا در پیش بگیریم وبه ارتباطات یک‌سویه با غرب، خصوصاً با کشورهای اروپایی، به‌خود ببالیم؟  

کاندیدایی که خوشبین به حضور مردم در انتخابات نیست

همان روز عارف د رادامه سخنانش گفت: «امنیتی و اطلاعاتی شدن فضای کشور متاسفانه تا حدودی واقعیت جامعه امروز است، اگر این فضا ادامه پیدا کند خوشبین به حضور جدی مردم در انتخابات نیستم. امیدوارم دست اندرکاران بخش های مختلف ساز و کار لازم را برای مشارکت حداکثری مردم فراهم سازند.»

به‌راستی امروز فضای کشور برای چه کسانی امنیتی است؟ آیا جز فتنه‌گران و خائنان با فضای امنیتی مواجه و دست‌شان قطع شده است؟ آیا جناب عارف د رهمین فضای امنیتی وارد رقابت نشده‌اند؟

 

عارف و انتخابات آزاد

عارف همچنین درباره انتخابات آزاد نیز گفت: «متاسفانه برخی افراد و رسانه‌ها بعد از سخنان رهبری در ارتباط با انتخابات آزاد به نیت خوانی از سخنان ایشان پرداختند و برخی چهره‌ها و شخصیت‌های سیاسی را مورد هجمه خود قرار دادند و به گونه ای وانمود کردند که مخاطب سخنان رهبری این عده از افراد هستند در حالیکه اخیرا رهبری انقلاب اینگونه برخوردها را مورد نکوهش قرار دادند.»

جالب است که عارف به‌صورت ضمنی طرح ادعاهای پیشین در مورد لزوم برگزاری «انتخابات آزاد» را تکرار کرده و از س.ی دیگر می‌کوشد تا سخنان صریح رهبر معظم انقلاب را به‌سود خود و جریان متبوعش مصادره کند.

او در ادامه با بیان سخنانی که بیشتر شبلیه مغلطه هستند گفته است: « انتخابات آزاد تعریف روشنی دارد یعنی انتخاب بر اساس قانون. همه دست اندرکاران انتخابات شرعا و قانونا موظف هستند از رای مردم که امانتی است نزد آنها محافظت کنند. رای مردم امانت است. خیانت در امانت هم تکلیفش در اسلام مشخص است. ممکن است جایی خطایی رخ دهد، باید خطا را بپذیریم. نمی توانیم بدبین باشیم. نظام از خود ماست، می خواهیم داخل نظام کار کنیم. ضعف اجرایی را هم باید خودمان برطرف کنیم و باید هم از خودمان شروع کنیم.باید انتخابات را که یک اصل مترقی در حکومت مردم سالاری است بپذیریم و اشکالات اجرایی آن را هم مسئولین ذیربط حل کنند.»

سیاست یکی به میخ و یکی به نعل از سوی عارف براساس روش‌های خاص اصلاح‌طلبان در حالی دنبال می‌شود که وی در اسفند 91 از یک سو کوشش می‌کرد تا سخنی بر زبان نیاورد که اغراض جریان متبوع وی را عملاً بیان کند و احراز صلاحیتش با مشکل مواجه شود و از سوی دیگر تلاش داشت تا رفقای اصلاح‌طلبش را تا حدودی راضی نگه‌داشته و به رای دادن به خود ترغیب کند.

القای ضمنی شائبه‌ تقلب

معاون اول دولت اصلاحات معتقد است که ممکن است ایرادات سال 88 امسال هم وجود داشته باشد! دقیقاً چهار سال قبل از این سخنان، هم‌پیمانان وی در حال تبلیغ برای القای دروغ تقلب بودند و ندای تقلب تقلب آنها، ماه‌ها قبل از برگزاری انتخابات، گوش عالمی را پر کرده بود.

عارف زی آن جلسه گفت: «فضای کشور هنوز فضای شادابی برای انتخابات نیست، البته ممکن است اتفاقاتی در انتخابات بیافتد ولی راهکارش را راهکار انتخابات سال ۸۸ نمی‎دانم. هم دستگاه‌های مسئول و هم سیاسیون می توانستند بهتر عمل کنند. برخوردهای تند و چالشی و ساختار شکن به هیچ وجه به صلاح کشور نیست باید با رفاقت و تحمل رفتار کرد.»

امید است که وی به ادعاهای خود پای‌بند بوده و شیوه ساختارشکنی را درپیش نگیرد. اگر چه او تاکنون فتنه88 را محکوم نکرده است اما در جایی بیان کرده که سران فتنه، آمریکا و انگلیس بودند نه کروبی و موسوی.

نکته مثبت این اظهار نظر وی این است که تلویحاً بروز فتنه را قبول دارد اما بعید است که مخالف رفع حصر موسوی و کروبی باشد و این خود نشان می‌دهد که نقش آنها را در بروز حوادث آن سال، کتمان می‌کند.

عارف و هم‌مسلک‌هایش باید بدانند که مردم ایران اسلامی، همان مردمی هستند که 9دی را آفریدند و مومنانه بر بر حفظ دستاوردهای هسته‌ای خویش اصرار ورزیدند. امید است که این امر خطیر از نظر آنها دور نماند تا بار دیگر شاهد اتفاقات ناگوار نباشیم و حماسه حضور ملی، با بی‌مسوولیتی برخی قانون‌شکنان مخدوش نشود.

منابع:

1) http://www.tabnak.ir/fa/news/150067

2) http://www.nedayeenghelab.com/vdcf0cde.w6de0agiiw.html

احراز صلاحیت‌، عرصه اثبات حرف‌ها و شعارها

موضوع بررسی صلاحیت داوطلبان کاندیداتوری در انتخابات ریاست‌جمهوری تا آنجا بین اهالی سیاست محل بحث و بررسی بوده است که به‌دنبال آن، فضای رسانه‌های داخلی و البته خارجی نیز به‌سوی بررسی آن چرخش کرده است.

به‌راستی اگر همه داوطلبان، همانگونه که مدعی هستند، قانون را در سرلوحه کار خود قرار داده و اصلاً برا ا جرای قانون است که می‌خواهند در مقام نامزدی ریاست‌جمهوری قرار بگیرند، چرا و به‌کدام دلیل منطقی باید موضع احراز صلاحیت (و یا به بیان دیگر، رد صلاحیت) خود را مبدل به مهمترین دغدغه طرفداران‌شان کنند؟

گردنه احراز صلاحیت و آزمون ولایت‌مداری

موضوع بررسی صلاحیت در شورای نگهبان، علاوه برآنکه مانند یک صافی عمل کرده و موجبات صیانت از موجودیت نظام را فراهم می‌آورد، به‌مثابه آزمون ولایتمداری برای تمامی افراد شرکت‌کننده عمل خواهد کرد.

کاندیداهای احتمالی که از ماه‌ها و گاه سال‌های قبل اقدام به مقدمه‌چینی، آماده‌سازی امکانات، بسیج منابع‌مالی، انجام مذاکرات سیاسی با شخصیت‌ها و گروه‌ها و نیز تبلیغات غیرمستقیم رسانه‌ای کرده و طبیعتاً جهت ماندن در صحنه رقابت، علاوه بر دلایل شخصی، انگیزه‌های گروهی و جناحی دارند، به‌هنگام انتشار خبرهای مرتبط با تأیید یا رد صلاحیت‌ها، باید به این نکته توجه داشته باشند که چه ادعاهایی را در سخنان‌شان مطرح کرده‌اند.

هیچ نامزدی وجود ندارد که با ادعای عدم پایبندی به قانون وارد عرصه شود. بر اساس این قانون نیز وظایفی برعهده شورای نگهبان گذاشته شده است که یکی از آنها نیز احراز صلاحیت کاندیداهاست.

یقیناً واکنش کاندیداها به موضوع احراز یا عدم احراز صلاحیت خود از سوی شورای نگهبان، محکی مناسب جهت مشخص کردن میزان صحت ادعای آنها در مورد پایبندی به قانون است.

جبهه پایداری، ائتلاف دو به علاوه یک و اکثریت اصولگرایان از جمله این گروه‌ها هستند که بارها بر ولایتمداری خود تأکید می‌کنند. د راین میان حت یمی‌توان به حلقه انجحرافی نزدیک به دولت هم اشاره کرد که علاقه دارد بر ادعاهای ذکر شده، تأکید داشته باشد.

موضوع صلاحیت‌ها و اثبات حقیقی بودن توبه بعضی افراد

در این بین کم نیستند افرادی که با توسل به توبه و برگشتن از ادعای خود مبنی بر وقوع تقلب د رانتخابات سال88، مجال شرکت در انتخابات سال92 را یافته‌اند.

اصلاح‌طلبان و گروه‌های هم‌سو از این دست افراد هستند که د رموعد احراز یا عدم احراز صلاحیت خود، می‌توانند ادعاهای‌شان را اثبات کنند.

فرصتی به‌نام واکنش به عدم احراز صلاحیت

متأسفانه طی انتخابات برگزار شده در سال‌های قبل، همواره شاده سوءاستفاده جریانات خاص سیاسی از موضوع ردصلاحیت نامزدهای مورد نظر خود بودند.

بعضی از گروه‌های سیاسی که به‌سبب قانون‌شکنی و اقداماتی که بعضاً علیه امنیت ملی بوده است، در حال حاضر اجازه فعالیت ندارند. هرچند طیف حامیان آنها بسیار اندک بوده و عموما التزام عملی هب قانون اساسی ندارند، اما این گروه‌ها یا به بیان بهتر گروهک‌ها-مانند نهضت آزادی و ملی‌مذهبی‌ها- همواره در تلاش بوده‌اند تا با نام‌نویسی در انتخابات، فرصتی برای عرض اندام پیدا کرده و با واکنش‌ها و سخنان خود، نه‌تنها فرصت تبلیغات منفی علیه جمهوری اسلامی را د راختیار رسانه‌های بیگانه قرار دهند، بلکه با همه توان بر ادعاهای خود مبنی بر نبود انچه آزادی قلمداد می‌شود، صحه بگذارند.

این د رحالی است که هرگز سخنی از زبان چنین کسانی د رمورد کلکسیون قانون‌شکنی این گروهک‌ها شنیده نمی‌شود.

شانتاژ خبری ممنوع

باید امیدوار باشیم تا مدعیان حاضر در صحنه از همه گروه‌ها، در احراز یا عدم احراز صلاحیت خود و رقیبان‌شان، بهترین واکنش را نمایش دهند.

همانگونه که رد صلاحیت رقبا نمی‌تواند نفی‌کنند توانایی‌های مثبت آنها باشد، این موضوع در مورد همه سیاسیون وجود  دارد.

پس اگریکی از چهره‌ها احراز صلاحیت نشد، نباید با رفتا رو سخنانش، ایجاد جو منفی در فضای خبری کرده و به رسانه‌های خاص داخل یو خارجی، میدان مناسب برای مانور و حرکت‌های مذبوحانه را بدهد. همچنین اگر رقیبی رد صلاحیت شد، نباید او را تکفیر کرد و این موضوع را نشانه حقانیت خود دانست بلکه باید کوشید تا با ارایه برنامه‌ها و نظرات واقعی، خود را در معرض رأی مردم قرار داد.

 

بازیگران صحنه انتخابات ایران

عرصه انتخابات همواره از یک‌سو محل ظهور جریان‌ها، ائتلاف‌ها و احزاب بوده است و از دیگرسو جایی برای تجدید حیات فعالان قدیمی عرصه سیاست.یازدهمین انتخاب مردم ایران برای ریاست‌جمهوری نیز از این قاعده مستثنی نیست. حضور گروه‌های گوناگون فکری که همواره کوشش می‌کنند تا در عرصه سیاست نیز حضور داشته‌باشند از یک‌سو و فعالان سیاسی از دیگرسو، در انتخابات 24خرداد1392 بدیهی است. نشانه‌های این حضور که البته می‌تواند کمک به حضور پرشورتر مردمی در انتخابات باشد، از اکنون قابل مشاهده است؛نشانه‌هایی که گاه چندان خالی از اشکال نیست.

اصلاحاتچی‌ها
گروهی که هنوز هم مشخص نیست شامل چه کسانی می‌شود. اگر ملاک برای تشخیص اصلاح‌طلب، حزب دولت‌ساخته حامی خاتمی باشد، باید به همه تشکل‌دهندگان «حزب مشارکت» نگاه کنیم. از روحانیونی که گاه تنها روحانی‌نما بودند گرفته تا مروجان فلسفه غربی در بین این افراد بودند. در این میان اگر نگاهی به دیگر حاضران در جمع حامیان اصلاحات بیندازیم، از تجزیه‌طلبان تا گروه‌های معاند نظام را هم خواهیم دید. این جماعت البته همواره حضور در انتخابات را با دست پس زده‌اند و با پا پیش کشیده‌اند؛ به‌همین سبب است که با همه توان برای اثرگذاری بر انتخابات خرداد92 کوشش می‌کنند.

اصولگرایان مختلف
امروزه اصولگرایان با تغییراتی که فضای سیاسی مملکت را دستخوش بعضی اتفاقات کرده، دچار بعضی ابهامات در صف‌بندی هستند. از یک طرف امثال علی‌مطهری که با حمایت اصولگرایان به مجلس راه یافته بود، در انتخابات نهمین دوره مجلس، سرلیست بعضی از گروه‌های اصلاح‌طلب شد و از سوی دیگر هم بخشی ا زحامیان دولت، صف خود را از اصولگرایان جدا کردند. اکنون هم ائتلاف‌هایی از همین اصولگرایان در حال تدارک حضور در انتخابات هستند و البته د راین هیاهو و بازار مکاره، کمتر کسی فرصت می‌کند که سراغ برنامه‌ کاندیداهای منتسب به این طیف، برای دوران تصدی پست ریاست‌جمهوری را بگیرد. بعضاً گروه‌هایی که ظاهراً اصولگرا هستند و باطناً تکنوکرات‌های فرهنگی، در میان صف این جناح حاضرند که معادلات را  پیچیده‌تر از همیشه می‌کنند.

جریان موسوم به انحرافی
«دولت کاندیدا ندارد!» این جمله در حال حاضر، نُقل و نقل محافلی است که خودشان را انحرافی نمی‌دانند. علاقه این عزیزان به حضور در انتخابات البته از دید کمتر کسی پنهان مانده است و گمانه‌زنی‌های نه‌چندان جالبی درباره نوع رفتار آنها در طول مدت باقیمانده تا انتخابات ریاست‌جمهوری،صورت می‌گیرد.

ملی‌گراها
جماعتی که همیشه طلبکار هستند و عموماً مملکت‌شان به وسعت چمدانی است که موقع احساس خطر آن را بسته و با خودشان به فرنگستان می‌برند! گاهی با اصلاح‌طلبان ائتلاف می‌کنند و گاهی با منافقین اما در هر صورت فرصت انتخاب را برای دادن تنفس مصنوعی به جنازه‌ ی ساله تفکر خود، از دست نمی‌دهند.
احزاب و شخصیت‌های چسبیده و نچسبیده جماعتی که با هر ضرب‌وزوری شده، می‌خواهند خودشان را نه به‌عنوان عضو فلان گروه و جناح سیاسی، بلکه به‌عنوان یگانه نماینده آن معرفی می‌کنند! این رفتار د رمیان بعضی احزاب هم دیده می‌شود. احزابی که بیشتر یک محفل خانوادگی هستند تا یک تشکل سیاسی و البته اوج تبلیغات و سروصداهای‌شان در موعد انتخابات است.

پدیده‌ای به نام ائتلاف
انواع مختلفی از ائتلاف در جناحین مختلف مملکت تشکیل شده است که اشاره کوچکی به آنها شد. این شیوه تازه حضور در انتخابات سبب شده تا بعضی اعضای آنها از روز اول رسماً اعلام کنند که آماده کناره‌گیری به‌نفع دیگران هستند!!! البته غیرائتلافی‌ها هم از این حرف‌ها می‌زنند اما هیچ‌یک مشخص نمی‌کنند در برابر دریافت کدام «امتیاز»، حتی قبل از فرارسیدن موعد نام‌نویسی، ندای «انصراف‌انصراف» سر داده‌اند!

بچه‌مذهبی‌ها
کیسه بوکس اغلب گروه‌ها، مورد عنایت همه جناح‌ها جهت جذب و بالا بردن وزن سبد آرا و البته اکثریت خاموش مردم کشور ما.
بچه مذهبی‌ها پای ثابت حضور در انتخابات هستند و همیشه آماده رأی دادن هستند و علاقه چندانی ندارند که برای خودشان رأی جمع کنند.این جماعت بدون کمترین ادعا پای ثابت حضور د رانتخابات بوده و هستند و البته خواهند بود تعیین‌کننده اصلی اتفاقاتی هستند که در عرصه انتخابات به‌وقوع می‌پیوندد.