عرصه انتخابات همواره از یک‌سو محل ظهور جریان‌ها، ائتلاف‌ها و احزاب بوده است و از دیگرسو جایی برای تجدید حیات فعالان قدیمی عرصه سیاست.یازدهمین انتخاب مردم ایران برای ریاست‌جمهوری نیز از این قاعده مستثنی نیست. حضور گروه‌های گوناگون فکری که همواره کوشش می‌کنند تا در عرصه سیاست نیز حضور داشته‌باشند از یک‌سو و فعالان سیاسی از دیگرسو، در انتخابات 24خرداد1392 بدیهی است. نشانه‌های این حضور که البته می‌تواند کمک به حضور پرشورتر مردمی در انتخابات باشد، از اکنون قابل مشاهده است؛نشانه‌هایی که گاه چندان خالی از اشکال نیست.
اصلاحاتچی‌ها
گروهی که هنوز هم مشخص نیست شامل چه کسانی می‌شود. اگر ملاک برای تشخیص اصلاح‌طلب، حزب دولت‌ساخته حامی خاتمی باشد، باید به همه تشکل‌دهندگان «حزب مشارکت» نگاه کنیم. از روحانیونی که گاه تنها روحانی‌نما بودند گرفته تا مروجان فلسفه غربی در بین این افراد بودند. در این میان اگر نگاهی به دیگر حاضران در جمع حامیان اصلاحات بیندازیم، از تجزیه‌طلبان تا گروه‌های معاند نظام را هم خواهیم دید. این جماعت البته همواره حضور در انتخابات را با دست پس زده‌اند و با پا پیش کشیده‌اند؛ به‌همین سبب است که با همه توان برای اثرگذاری بر انتخابات خرداد92 کوشش می‌کنند.
اصولگرایان مختلف
امروزه اصولگرایان با تغییراتی که فضای سیاسی مملکت را دستخوش بعضی اتفاقات کرده، دچار بعضی ابهامات در صف‌بندی هستند. از یک طرف امثال علی‌مطهری که با حمایت اصولگرایان به مجلس راه یافته بود، در انتخابات نهمین دوره مجلس، سرلیست بعضی از گروه‌های اصلاح‌طلب شد و از سوی دیگر هم بخشی ا زحامیان دولت، صف خود را از اصولگرایان جدا کردند. اکنون هم ائتلاف‌هایی از همین اصولگرایان در حال تدارک حضور در انتخابات هستند و البته د راین هیاهو و بازار مکاره، کمتر کسی فرصت می‌کند که سراغ برنامه کاندیداهای منتسب به این طیف، برای دوران تصدی پست ریاست‌جمهوری را بگیرد. بعضاً گروه‌هایی که ظاهراً اصولگرا هستند و باطناً تکنوکرات‌های فرهنگی، در میان صف این جناح حاضرند که معادلات را پیچیده‌تر از همیشه می‌کنند.
جریان موسوم به انحرافی
«دولت کاندیدا ندارد!» این جمله در حال حاضر، نُقل و نقل محافلی است که خودشان را انحرافی نمی‌دانند. علاقه این عزیزان به حضور در انتخابات البته از دید کمتر کسی پنهان مانده است و گمانه‌زنی‌های نه‌چندان جالبی درباره نوع رفتار آنها در طول مدت باقیمانده تا انتخابات ریاست‌جمهوری،صورت می‌گیرد.
ملی‌گراها
جماعتی که همیشه طلبکار هستند و عموماً مملکت‌شان به وسعت چمدانی است که موقع احساس خطر آن را بسته و با خودشان به فرنگستان می‌برند! گاهی با اصلاح‌طلبان ائتلاف می‌کنند و گاهی با منافقین اما در هر صورت فرصت انتخاب را برای دادن تنفس مصنوعی به جنازه ی ساله تفکر خود، از دست نمی‌دهند.
احزاب و شخصیت‌های چسبیده و نچسبیده جماعتی که با هر ضرب‌وزوری شده، می‌خواهند خودشان را نه به‌عنوان عضو فلان گروه و جناح سیاسی، بلکه به‌عنوان یگانه نماینده آن معرفی می‌کنند! این رفتار د رمیان بعضی احزاب هم دیده می‌شود. احزابی که بیشتر یک محفل خانوادگی هستند تا یک تشکل سیاسی و البته اوج تبلیغات و سروصداهای‌شان در موعد انتخابات است.
پدیده‌ای به نام ائتلاف
انواع مختلفی از ائتلاف در جناحین مختلف مملکت تشکیل شده است که اشاره کوچکی به آنها شد. این شیوه تازه حضور در انتخابات سبب شده تا بعضی اعضای آنها از روز اول رسماً اعلام کنند که آماده کناره‌گیری به‌نفع دیگران هستند!!! البته غیرائتلافی‌ها هم از این حرف‌ها می‌زنند اما هیچ‌یک مشخص نمی‌کنند در برابر دریافت کدام «امتیاز»، حتی قبل از فرارسیدن موعد نام‌نویسی، ندای «انصراف‌انصراف» سر داده‌اند!
بچه‌مذهبی‌ها
کیسه بوکس اغلب گروه‌ها، مورد عنایت همه جناح‌ها جهت جذب و بالا بردن وزن سبد آرا و البته اکثریت خاموش مردم کشور ما.
بچه مذهبی‌ها پای ثابت حضور در انتخابات هستند و همیشه آماده رأی دادن هستند و علاقه چندانی ندارند که برای خودشان رأی جمع کنند.این جماعت بدون کمترین ادعا پای ثابت حضور د رانتخابات بوده و هستند و البته خواهند بود تعیین‌کننده اصلی اتفاقاتی هستند که در عرصه انتخابات به‌وقوع می‌پیوندد.
اصلاحاتچی‌ها
گروهی که هنوز هم مشخص نیست شامل چه کسانی می‌شود. اگر ملاک برای تشخیص اصلاح‌طلب، حزب دولت‌ساخته حامی خاتمی باشد، باید به همه تشکل‌دهندگان «حزب مشارکت» نگاه کنیم. از روحانیونی که گاه تنها روحانی‌نما بودند گرفته تا مروجان فلسفه غربی در بین این افراد بودند. در این میان اگر نگاهی به دیگر حاضران در جمع حامیان اصلاحات بیندازیم، از تجزیه‌طلبان تا گروه‌های معاند نظام را هم خواهیم دید. این جماعت البته همواره حضور در انتخابات را با دست پس زده‌اند و با پا پیش کشیده‌اند؛ به‌همین سبب است که با همه توان برای اثرگذاری بر انتخابات خرداد92 کوشش می‌کنند.
اصولگرایان مختلف
امروزه اصولگرایان با تغییراتی که فضای سیاسی مملکت را دستخوش بعضی اتفاقات کرده، دچار بعضی ابهامات در صف‌بندی هستند. از یک طرف امثال علی‌مطهری که با حمایت اصولگرایان به مجلس راه یافته بود، در انتخابات نهمین دوره مجلس، سرلیست بعضی از گروه‌های اصلاح‌طلب شد و از سوی دیگر هم بخشی ا زحامیان دولت، صف خود را از اصولگرایان جدا کردند. اکنون هم ائتلاف‌هایی از همین اصولگرایان در حال تدارک حضور در انتخابات هستند و البته د راین هیاهو و بازار مکاره، کمتر کسی فرصت می‌کند که سراغ برنامه کاندیداهای منتسب به این طیف، برای دوران تصدی پست ریاست‌جمهوری را بگیرد. بعضاً گروه‌هایی که ظاهراً اصولگرا هستند و باطناً تکنوکرات‌های فرهنگی، در میان صف این جناح حاضرند که معادلات را پیچیده‌تر از همیشه می‌کنند.
جریان موسوم به انحرافی
«دولت کاندیدا ندارد!» این جمله در حال حاضر، نُقل و نقل محافلی است که خودشان را انحرافی نمی‌دانند. علاقه این عزیزان به حضور در انتخابات البته از دید کمتر کسی پنهان مانده است و گمانه‌زنی‌های نه‌چندان جالبی درباره نوع رفتار آنها در طول مدت باقیمانده تا انتخابات ریاست‌جمهوری،صورت می‌گیرد.
ملی‌گراها
جماعتی که همیشه طلبکار هستند و عموماً مملکت‌شان به وسعت چمدانی است که موقع احساس خطر آن را بسته و با خودشان به فرنگستان می‌برند! گاهی با اصلاح‌طلبان ائتلاف می‌کنند و گاهی با منافقین اما در هر صورت فرصت انتخاب را برای دادن تنفس مصنوعی به جنازه ی ساله تفکر خود، از دست نمی‌دهند.
احزاب و شخصیت‌های چسبیده و نچسبیده جماعتی که با هر ضرب‌وزوری شده، می‌خواهند خودشان را نه به‌عنوان عضو فلان گروه و جناح سیاسی، بلکه به‌عنوان یگانه نماینده آن معرفی می‌کنند! این رفتار د رمیان بعضی احزاب هم دیده می‌شود. احزابی که بیشتر یک محفل خانوادگی هستند تا یک تشکل سیاسی و البته اوج تبلیغات و سروصداهای‌شان در موعد انتخابات است.
پدیده‌ای به نام ائتلاف
انواع مختلفی از ائتلاف در جناحین مختلف مملکت تشکیل شده است که اشاره کوچکی به آنها شد. این شیوه تازه حضور در انتخابات سبب شده تا بعضی اعضای آنها از روز اول رسماً اعلام کنند که آماده کناره‌گیری به‌نفع دیگران هستند!!! البته غیرائتلافی‌ها هم از این حرف‌ها می‌زنند اما هیچ‌یک مشخص نمی‌کنند در برابر دریافت کدام «امتیاز»، حتی قبل از فرارسیدن موعد نام‌نویسی، ندای «انصراف‌انصراف» سر داده‌اند!
بچه‌مذهبی‌ها
کیسه بوکس اغلب گروه‌ها، مورد عنایت همه جناح‌ها جهت جذب و بالا بردن وزن سبد آرا و البته اکثریت خاموش مردم کشور ما.
بچه مذهبی‌ها پای ثابت حضور در انتخابات هستند و همیشه آماده رأی دادن هستند و علاقه چندانی ندارند که برای خودشان رأی جمع کنند.این جماعت بدون کمترین ادعا پای ثابت حضور د رانتخابات بوده و هستند و البته خواهند بود تعیین‌کننده اصلی اتفاقاتی هستند که در عرصه انتخابات به‌وقوع می‌پیوندد.
دریافت